بهار آمد و گلزار، نور باران شد

چمن ز عشق رخ یار، لاله افشان شد

سرود عشق ز مرغان بوستان بشنو!

جمال یار ز گلبرگ سبز، تابان شد

ندا به ساقی سرمست گلعذار رسید

که طرْف دشت چو رخسار سرخ مستان شد

به غنچه گوی که از روی خویش، پرده فکن

که مرغ دل ز فراق رخت، پریشان شد

ز حال قلب جفا دیده ام، مپرس، مپرس

چو ابر از غم دلدار، اشک ریزان شد